92/7/13
9:23 ع
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام ای منتهای آمال ...
از شرق و غرب
و آمیخته با آه غمدیدگان،
انقطاعِ گرفتاران،
و اشک مظلوم... .
در تنگنا افتاده اند چون تو امام شانی!...
چون خدا پروردگار آنان است...
گویا این تنگنا، سنت است. خود ات گفتی خداوندا "إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ "
هرکه گفت خدایش تویی، باید محکم بایستد...
و حالاست که میفهمم دنیا، محل آسایش نیست...
سخت است بر شیعیانت الها...
دوری حبیب شان...
روزگار فتنه،
کمی عده شان...
و مصیبت های بسیاری که احاطه شان کرده.
ولی هنوز ایستاده اند چشم در افق...
که روزی سروری کردن امام شان را ببینند...
ایستاده اند
و صبر می کنند
و آماده اند برای اشارتت به بهشت...
وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ
پیام رسان
ابتعاد
